(Hoşgeldiniz Sabun Kutusu yüksek sesle, alıngan, politik ve her şey hakkında fikir sahibi olduğumuz alan. Bu baskıda: Yeşil Kitap Kara bir hikayeyi unutulmaya yüz tutuyor.)
Geçen gün Twitter'dan biri bana 'Yeşil Kitapları nasıl aklıyorsunuz?' Diye sordu. Yeni filmin nasıl Yeşil Kitap Ünlü siyahi bir klasik piyanistle (Mahershala Ali) turnede New York'tan güneye inen profesyonel bir sürücü olan ırkçı beyaz erkek karakteri (Viggo Mortensen) lehine kendi adını taşıyan konusunu kenara koyar ve bağnazlığını etkili bir şekilde tedavi eder. . Sonuç olarak, tarihi Yeşil Kitaplar (veya Negro Sürücüsü Yeşil Kitaplar Siyahların seyahat ederken kendilerini ırkçılığın dehşetinden korumak için kullandıkları paha biçilmez bir dizi, başlangıçta kendi hikayesi olarak sunulan şeyin yalnızca bir parçası haline geldi.
Yeni bir şey değil. Irkçılığı sterilize etmek ve beyaz insanlara daha uygun bir ışıkla göstermek amacıyla tarih boyunca siyahların deneyimlerini aklayan Hollywood filmlerini gördük (asla unutmayacağım Yardım , istediğim kadar). Ancak yol hakkında özellikle rahatsız edici bir şey var Yeşil Kitap Kara yolculuk için hangi mekanların ve şehirlerin güvenli olduğunu (hangilerinin olmadığını) belirttikleri için zamanının insanları için cankurtaran niteliğindeki kılavuzları - sorunlu beyaz karakteri Tony Lip'i gösteren başka bir hikaye anlatmak için (Mortensen), Dr. Don Shirley'i (Ali) siyah kültürü hakkında eğiten ve onu ayrılmış yerlerin tehlikeleri konusunda uyaran kişi olarak. Sonuç olarak, kendi hikayesinin kahramanı olması gereken Don, ırkçılıkla yüzleşmenin bir yolu olarak saygınlık politikasına kaymış gibi görünen ve yine de mağdur edilen soğuk bir siyah dahiye indirgenir.
gizmo'nun sesi kim
Bu tuhaf bakış açısı çarpıtması, gerçek Tony’nin Dr. Shirley ile yaptığı yolculuğun gerçek hikayesine dayanmasına rağmen, filmin birçok alanını şiddetlendiriyor. Öncelikle ve en önemlisi, Yeşil Kitap'a dair tek anladığımız şey Tony'nin, gezisi sırasında önemini belirsiz bir anlayışla aldığı filmin başında Tony'nin ellerindedir. Bir dahaki sefere onu gerçekten tekrar gördüğümüzde, arabanın yolcu koltuğunda, genellikle Tony'nin yarı yenmiş huysuzluğunun altına fırlatıldığı zamandır (film, çoğu zaman Tony'nin özensizliği ve rafine edilmemiş tavrı ile Dr. Shirley'in sürekli olarak ağırbaşlı durumu arasındaki zıtlığa dayanır. gereksiz bir komedi cihazı). Dr. Shirley'nin kitabı tuttuğunu ve hatta ona atıfta bulunduğunu nadiren görürüz.
O yüzden hemen, siyah tarihinin ufuk açıcı bir parçası değersizleştiriliyor ve ona hiç saygı duymayan beyaz bir adam tarafından ele geçiriliyor ve bu nedenle izleyiciye de herhangi bir şeye sahip olmak için hiçbir neden verilmiyor. Buna ek olarak Tony’nin sesi ikisi arasında en belirgin olanıdır (cidden, o sürekli Shirley'den daha iyi bir siyahlık uzmanı olduğu varsayılan zenci müziği ve yemek konusundaki kötü görüşlerini paylaşıyor, çünkü Little Richard'ı dinliyor ve çıplak elleriyle kızarmış tavuk yiyor ve ikincisi bunu yapmıyor. Bu ırkçı beyaz adamın, Yeşil Kitap'ın etrafında dikkatsizce oynadığı için aptalca klişeler kullanarak kültürü hakkında siyahi bir adamı aydınlatmaya çalışmasındaki korkunç ironiyi uzlaştırmak imkansız. Bu tamamen saçma.
Sonra Peter Farrelly'nin ( Mary hakkında bir şey var şöhret) bu filmi yönetti ve Brian Hayes Currie ve Nick Vallelonga (gerçek hayattaki Tony’nin oğlu) ile birlikte yazdı - hepsi beyaz adam. Bu, filmi daha baskıcı bir şekilde beyaz hale getiriyor ve doğal olarak Tony'nin bakış açısını tercih ediyor çünkü en yakın oldukları deneyim olabilir (kesinlikle Vallelonga için, tahmin ediyorum). Bu yönetmenlik / yazarlık ekibiyle Tony, kurtarıcı bir sona sahip üç boyutlu bir karakter olurken, Dr. Shirley, Ali'nin samimi performansıyla bile, klişelere karşı tiksinti ve güvercinlik olması gerekenden daha tutarsız olan çok daha uzak bir karakter olur. olmak - bir direniş eylemi. Bu gerçek Farrelly ve ortaklığından kaçıyor gibi görünüyor. Ben, bir siyahi olarak, bunu sadece Ali'nin sunuş şekli nedeniyle anında anladım. Siyah insanlar için yeterince siyah veya beyaz insanlar için yeterince beyaz hissetmeme mücadelesiyle savaşan, zor, yumuşak dilli ve son derece karmaşık bir virtüözün yıkıcı performansı filmin temelini oluşturuyor.
Ancak buna hak ettiği ilgi gösterilmedi çünkü yapımcıların filmi ticarileştirmek ve onu her şeyden çok Tony ve Dr. Shirley'in 'nihayetinde ırkı aşan olası olmayan dostluğuna' odaklanan 'iyi hissettiren' bir yol gezisi draması yapmak istediği anlaşılıyor. Başka. Orada alıntılar kullanıyorum çünkü bunlar, reklamlarda duyduğum şaşırtıcı ifadeler. Bu filmin ciddi bir kimlik sorunu olduğunun altını çiziyorlar. Gerçek hayattaki Dr.Shirley'in anlatılmamış hikayesi mi? Tony'nin yolundaki hatasını fark etmesi hakkında mı? Yeşil Kitaplarla mı ilgili? Yoksa garip bir çift komedi / yolculuk filmi mi? Cevap, bunların hiçbiri olmadığıdır. Tüm kutuları işaretleme çabasıyla, Yeşil Kitap nihayetinde hiçbir şey olmaz. Bunlar dikkat çekmek için yarışan çok fazla konu ve gerçekten duyulan tek şey beyaz adam. Tipik.
Bu bizi çevrimiçi olarak sorduğum orijinal soruya geri getiriyor: Yeşil Kitapları nasıl aklıyorsunuz? İzledikten sonra Yeşil Kitap , cevap büyük bir çaba ile görünüyor. Yazar Victor Green’in siyahlar için yazdığı ve kısmen Tony gibi insanlardan koruyan dizisinin, onun yerine öyküsünün gasp edeceğini kim düşünebilirdi? Bu, siyah tarihle çok az bağlantısı olan ya da hiç bağlantısı olmayan beyaz bir film yapım ekibinin bu hikayeyi hiç dikkate almadan anlatma yetkisinin verilmesine ve onlara fayda sağlayacak şekilde aydınlatmasına dair bir başka örnek. İzleyicinin onu sorgulamayı daha iyi bilmediğine dair bir varsayım var ve bunun pek çok eleştirmen grubu (beyazların baskın olduğu) tarafından nasıl kucaklandığına bakılırsa, belki de bu doğrudur. Çünkü bir şey varsa Yeşil Kitap zenci izleyicileri, doğaları gereği kendilerine ait olan bir hikayeden başarıyla uzaklaştırıyor.
